پنجره...

یک پنجره برای دیدن
یک پنجره برای شنیدن
یک پنجره که مثل حلقه ی چاهی
در انتهای خود به قلب زمین میرسد
و باز می شود بسوی و سعت این مهربانی مکرر آبی رنگ
یک پنجره که دستهای کوچک تنهایی را
از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریم
سرشار می کند .
و می شود از آنجا
خورشید را به غربت گل های شمعدانی مهمان کرد
یک پنجره برای من کافیست.
من از دیار عروسک ها می آیم
از زیر سایه های درختان کاغذی
در باغ یک کتاب مصور
از فصل های خشک تجربه های عقیم دوستی و عشق
در کوچه های خاکی معصومیت
از سال های رشد حروف پریده رنگ الفبا
در پشت میزهای مدرسه ی مسلول
از لحظه ای که بچه ها توانستند
بر روی تخته حرف "سنگ" را بنویسند
و سارهای سراسیمه از درخت کهنسال پر زدند(فروغ فرخزاد)

کمتر شعر میخونم کلا کم میخونم همیشه سعی کردم بیشتر ببینم و خودم فکر کنم
اما گاهی اوقات چیز هایی رو میبینم که به روشم توی زندگی شک میکنم مثل همین شعری که بالا خوندم
بازم مثل همیشه تاثیر گذار و خواندنی بود !!!
شاید برای اینکه فریاد رو توی همه ی کلماتش دیدم